بنام خدا
سلام دوستان
نمی دونم چه سرّی هست که هر موقع بخواهی به سمت شلمچه حرکت کنی از خود بی خود شده واشک از چشمانت سرازیر میشه !
شلمچه این قتلگاه عاشقان، نه، بزار کمی محترمانه تر بگم ،این قربانگاه هزاران اسماعیل قربانی شده در عصر به ظاهر تمدّن و مدرنیته. یقینا شلمچه اسرار زیادی را در خود نهفته دارد،وگرنه هیچ وقت تا عمق وجود آدمی در درون انسان رسوخ نمی کرد و قلب تیره بشر را تسخیر نمی کرد .
هنگامی که پا توی شلمچه گذاشتیم هر کسی را که نگواه می کردی می دیدی که داره با خاک این صندوقچه اسرار شهدای شلمچه نجوا میکنه .یکی سجده بر آن خاک مقدّس میگذاشت ،یکی هم نشسته و داره با خاک صحبت می کنه دیگری با دستان خود مشتی خاک را گرفته وبو میکنه شاید که بوی خون را از آن استشمام میکنه،ویکی دست توی خاک کرده وانگار داره خاک بازی می کنی و البته چه بازی باحالی هم میکنه، نه ،شاید هم داره تکّه استخوانی ازدرون خاک پیدا میکنه .
توی شلمچه به آقا سیّد گفتم که ای کاش آقا یون اجازه میدادند اون نخلهای سوخته به زندگی رنج آور خویش ادامه میدادند تا یکی از ابزارهای دیگه برای عشقبازی مردم با شلمچه نیز باقی باشه .
همه وهمه تو حال خودشون بودند وهر کسی داشت زرنگی خودشو در اونجا به نمایش می گذاشت حتّی اونهایی که تمام ابتکار وخلاّقیتشون در این بود که دیگران را بخندوند که البته خودم از این وسیله ایجاد ارتباط جمعی بی بهره هستم .به برخی دوستان می گفتم ::تا می تونید یک دل نه که صد دل قرض بگیرید وخوب شلمچه رو نگاه کنید که وقتی از اینجا رفتی دیگه افسوس نخوری که چرا خوب نگاهش نکردم! نگاهی به دور دستها ، نگاهی که در امتداد اون نگاه کربلاء رو مشاهده می کنی!وشلمچه یکی از نزدیکترین مکان تا کربلاست وشایدیکی از رموز ماندگاری شلمچه نیز در همین باشد که شهدامون با نگاه به کربلاء به دیدار آقاشون ابی عبدالله می رفتند.شاید که نه بلکه یقینا.............
